DLACZEGO ADAM ?

O wyborze imienia patrona Liceum zadecydowały następujące fakty:

Poezja Adama Mickiewicza znana była na Warmii i Mazurach jeszcze za życia poety, a w XX wieku, po przegranym plebiscycie, stanowiła źródło siły duchowej w walce o polską kulturę i suwerenność tych ziem.

Adam Mickiewicz interesował się historią walki o język polski na Pomorzu, Warmii i Mazurach, czemu dał wyraz w liście do Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza w 1852 roku.

Pierwsi osadnicy w 1945 roku nazwali ulicę Olsztyna, przy której stoi budynek szkoły, imieniem Mickiewicza.

Pierwsi nauczyciele, a zarazem organizatorzy życia szkoły, byli szczególnie związani z biografią Mickiewicza, przybyli bowiem ze Święcian i Ziemi Nowogródzkiej.

Twórczość Adama Mickiewicza była wyjątkowo bliska Polakom po 1945 roku, gdyż najpełniej wyrażała ich pragnienia ścisłego połączenia z Macierzą Ziem Odzyskanych, które po wyznaczeniu nowej granicy zachodniej weszły w granice Polski. Słowa poety: “zasiewajcie więc miłość ojczyzny i duch poświęcenia, a bądźcie pewni, że wyrośnie Rzeczpospolita wielka i piękna” (Księgi pielgrzymstwa polskiego) integrowały napływową ludność, niosły nadzieję, wskazywały cel.

Szkołą Mickiewiczowską byliśmy niejako od początku. Już w drugim roku (1946) nauki na sztandarze, ufundowanym przez rodziców, umieszczono słowa “Pieśni Adamowej”: “OJCZYZNA, NAUKA, CNOTA”.
W 1948 roku pracę w Liceum podejmuje polonistka mgr Natalia Żarska rozmiłowana w poezji Mickiewicza, aktywna członkini Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza. Fakt ten nie pozostaje bez wpływu na wybór patrona. Pani Żarska jest autorką rezolucji o nadanie szkole imienia Adama Mickiewicza. Rada pedagogiczna jednomyślnie akceptuje wniosek.
22 grudnia 1959 roku szkoła nasza, już o zmienionej nazwie, jako Szkoła Stopnia Podstawowego i Liceum im. Adama Mickiewicza, obchodzi uroczystość nadania imienia.
Społeczność szkolna postanowiła wznieść także pomnik patrona. Ogłoszona konkurs na projekt, uczniowie rozpoczęli zbiórkę kolorowego metalu. Zebrano – kroniki milczą o tym ile, ale klasy - jak przekazała uczestniczka tej akcji p. prof. Żarska – “prześcigały się w działaniu”
Z projektów pomnika wybrano akcent pomnikowy Balbiny Świtycz - Widackiej.
Popiersie ustawiono na cokole, usytuowanym na skwerze przy ul. Dąbrowszczaków.


W XX rocznicę powstania szkoły, 20 czerwca 1965 roku, nastąpiło odsłonięcie pomnika Adama Mickiewicza.

POPULARYZOWANIE TWÓRCZOŚCI A. MICKIEWICZA

Pierwszy konkurs poezji miał miejsce w 1948 roku, następne odbywały się okazjonalnie, a od 1958 roku daty związane z życiem i biografią Patrona stały się świętem szkoły.

W rocznicę urodzin patrona, w grudniu, klasy pierwsze przygotowują recytację poezji Adama Mickiewicza. Pomysłowość i poziom wykonania przechodzi zawsze oczekiwania jurorów.

Dramy, inscenizacje, monodramy, prezentacje słowno – muzyczne oraz muzyczno – wokalne budzą ogólny podziw i uznanie. Przyjętym zwyczajem jest, że zwycięzca konkursu poprzedniego roku rozpoczyna spotkanie recytacją nagrodzonego tekstu, następnie starsi uczniowie zapoznają zebranych z historią nadania szkole imienia A. Mickiewicza.

Przedświąteczny czas, szkolna choinka tworzą szczególną atmosferę. Po zmaganiach konkursowych o laur Mickiewicza i wręczeniu nagród trwa, dość długo, zespołowe i indywidualne śpiewanie kolęd.

Wieczory poezji, sesje, odczyty, publikacje w gazecie szkolnej to inne formy kultu Patrona.

Uczniowie nasi brali aktywny udział w Ogólnopolskich Zjazdach Liceów (Kraków 1973, Poznań 1974).

Od 1980 r. czerwiec w naszym liceum to czas spotkań i obcowania z twórczością Adama Mickiewicza w towarzystwie przyjaciół z liceów z całej Polski, noszących imię wielkiego wieszcza. Spotkania te noszą nazwę Ogólnopolskich Zjazdów Liceów im. A. Mickiewicza.

Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące nr 1 w Olsztynie prosi o nadanie jej imienia Adama Mickiewicza.

Młodzież szczególnie podziwia naszego największego poetę jako człowieka i jako twórcę. Jego osobowość kształtowała się w atmosferze radości, przyjaźni, serdeczności i wzajemnego szacunku koła literackiego, co zawsze nas wzrusza. Zżycie się z tą atmosferą zachęca do poważnego pojmowania obowiązków i wskazuje potrzebę doskonalenia charakteru i umysłu.

Piękne ideały młodzieży wileńskiej odbiły się w tak zwanej filareckiej twórczości Mickiewicza, a najpełniejszy wyraz znalazły w “Pieśni Adamowej”, której szczególnie te słowa powinny patronować szkole pojętej jako kuźni wielkich charakterów i twórczych umysłów:

cytat z “Pieśni Filaretów” poderwie naszą młodzież do stawiania sobie szczytnych, trudnych, dalekosiężnych celów.

Najpiękniejszy hymn młodzieży “Oda do młodości” kształtuje postępowe człowieczeństwo, rodzi patos czynu, uczy wielkości.

Pobyt poety w Rosji i jego twórczość tego okresu formuje najwłaściwiej rozumiany internacjonalizm.

Działanie i twórczość poety na emigracji, pojęte jako nieustanna służba Polsce i całej ludzkości może stać się wzorem dla młodzieży, której patronuje poeta.

Adam Mickiewicz wypowiedział w IV części Dziadów zasadę, która określa najwznioślejszy styl życia:

"Człowiek nie jest stworzony na łzy i uśmiechy,
Ale dla dobra bliźnich swoich ludzi."

W “Księgach pielgrzymstwa polskiego” nakazuje: “Zasiewajcie więc miłość ojczyzny i duch poświęcenia się, a bądźcie pewni, iż wyrośnie Rzeczpospolita wielka i piękna”.

Żywy wciąż przykład postępowania i twórczości wielkiego poety i wielkiego człowieka będzie miał głęboki wpływ na młodzież naszego liceum.

Należy jeszcze zaznaczyć, iż szkoła nasza mieści się w stolicy Warmii i Mazur, tej dzielnicy dawnej Polski, którą interesował się nasz poeta, jak na to wskazuje list wysłany do Mrongowiusza w 1852 roku. Nazwanie naszej szkoły imieniem wielkiego Poety i wielkiego Polaka jeszcze raz zwiąże dzielnicę tę z polską Macierzą.

Dlatego też prosimy o przyznanie naszej szkole zaszczytu nazywania się szkołą imienia Adama Mickiewicza.